Ósme święta Bożego Narodzenia kibiców “Nietoperzy” poza strefą europejską

• Tempo punktowania po 17 kolejkach LaLigi jest niemal identyczne jak w zespołach prowadzonych niegdyś przez Javiego Gracię oraz Ayestarana–Prandellego–Voro.
• Od Bożego Narodzenia 2017 roku Valencia CF nie spędziła świąt w strefie europejskiej.

Deklaracje przedstawicieli Petera Lima regularnie rozbijają się o brutalną rzeczywistość. Ostatnim, który się z nią zderzył, był Kiat Lim, prezes i syn głównego akcjonariusza Valencia CF.

„Celem jest powrót do Europy i uważam, że jesteśmy na dobrej drodze” – powiedział podczas ostatniego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy.

Rzeczywistość jest jednak zgoła odmienna. Ostatnia kolejka ligowa 2025 roku może pozostawić zespół Carlos Corberán ponad dziesięć punktów za szóstym miejscem – ostatnią dziś pozycją dającą grę w Europie. A to bez uwzględniania realnego zagrożenia spadkiem, które wisiało nad drużyną po piątkowym remisie z RCD Mallorca na Mestalla.

Z jednej strony słowa, z drugiej wyniki. Pod rządami Meriton niemal nigdy nie idą w parze. Wiadomo już, że w marcu 2026 roku minie sześć lat, odkąd Valencia nie rozegrała ani jednego meczu w europejskich pucharach. Jeszcze dłużej trzeba się cofnąć do ostatnich świąt spędzonych w strefie europejskiej – był to grudzień 2017 roku.

Wówczas, w zaledwie kilka miesięcy, Marcelino García Toral i Mateu Alemany wskrzesili sportowego trupa pozostawionego przez Limów. Mimo porażki 0:1 z Villarrealem, Valencia kończyła 2017 rok na trzecim miejscu, dającym Ligę Mistrzów – awans potwierdzony w maju 2018 i 2019. W Boże Narodzenie 2018 strata do szóstej lokaty wynosiła cztery punkty, a rok później – już tylko dwa, za czasów Alberta Celadesa.

Od tamtej pory kibice Valencii nie zaznali świąt będąc drużyną w TOP 6. Dziś, po latach degradacji pod zarządem Limów, spojrzenia valencianistas zmuszone są kierować się w dół tabeli, a nie w górę. Przez moment istniało realne ryzyko, że ekipa Corberána zakończy 2025 rok w strefie spadkowej – scenariusz znany już z poprzedniego sezonu, kiedy utrzymywał się przez 24 kolejki. Szczęśliwie dla “Nietoperzy” Atlético Madryt ograło pewnie Gironę 3:0, pozwoli uniknąć świąt w “czerwonej strefie”.

16 punktów – echo najgorszych momentów przed i po Marcelino

W porównaniu po 17 kolejkach – tyle samo rozegranych przed przerwą świąteczną rok temu – Valencia zdobyła o cztery punkty więcej niż drużyna Rubén Barajy, zwolnionego 23 grudnia 2024 roku. To jednak bilans bardzo słaby, nawet jak na czasy Meriton. 16 punktów – poniżej średniej jednego punktu na mecz – odtwarza najczarniejsze okresy sprzed i po erze Marcelino.

Obecne wyniki są identyczne jak w sezonie 2020/21 z Javi Gracią, który pracował bez transferów, oraz w zimie 2016/17, gdy Valencia również miała 16 punktów, a na ławce trenerskiej przeżywała trzęsienie ziemi: Pako Ayestaran → Voro González → Cesare Prandelli, by znów wrócić do Voro.

Prandelli zrezygnował 31 grudnia 2016 roku, zostawiając zespół na 17. miejscu, z 12 punktami po 15 kolejkach. Voro zareagował remisem i zwycięstwem nad Osasuną i Espanyolem na początku 2017 roku. Wtedy Valencia traciła 13 punktów do szóstej lokaty.

Cztery lata później, z Gracią, sytuacja była podobna – w tle następowała dezintegracja kadry zbudowanej przez Mateu i Marcelino. Zespół kończył rok na równi z 18. miejscem (strefa spadkowa) i 10 punktów od Europy. 2021 rozpoczął się remisem z Cádizem, pozostawiając Valencię z 16 punktami po 17 kolejkach – 12 za szóstym miejscem.

Tylko Bordalás był blisko „spokojnych świąt”

W ostatnich latach jedynie Valencia José Bordalása otarła się o spokojną Gwiazdkę: 28 punktów po 19 kolejkach, jeden punkt od Europy.
Za Gennaro Gattuso końcówka 2022 roku to 6 punktów straty po 15 kolejkach, rosnące do 9 po 17 (19 pkt).
Rok później, z Barają, mimo 23 punktów, dystans do Real Sociedad wynosił 8 oczek.

Ostatnie dwa sezony są jeszcze mroczniejsze. Baraja zostawił zespół w strefie spadkowej, 15 punktów od Europy, z 12 punktami po 17 meczach – najgorszy bilans całej ery Meriton.